Στον τόμο αυτό, που πλησιάζει τις 800 σελίδες, ανθολογούνται ποιητές των δύο βασικών ρομαντικών περιόδων της νεοελληνικής λογοτεχνίας, της λεγόμενης Παλαιάς Αθηναϊκής Σχολής και των νεορομαντικών ποιητών του Μεσοπολέμου. Η μελαγχολική Μούσα καλύπτει συνεπώς πάνω από έναν αιώνα νεοελληνικής ποίησης, από τους αδελφούς Σούτσους ως τον Καρυωτάκη και τη γενιά του. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται ορατός ο μίτος της μελαγχολίας που ενώνει τις ποιητικές ψυχές δύο διαφορετικών εποχών του Ελληνισμού, της περιόδου μετά τον Αγώνα, με τις ανατάσεις και τις απογοητεύσεις της, και της περιόδου μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μέσω του Επιμέτρου γίνονται γνωστοί ελάσσονες ποιητές του 19ου αιώνα που σήμερα είναι λίγο-πολύ λησμονημένοι.

Αυτή η Ποιητική Ανθολογία θα αποδειχτεί χρήσιμος για όσους θέλουν να κατανοήσουν τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των δύο ρομαντικών περιόδων έχοντας ένα πλούσιο δείγμα ποιητικής παραγωγής για να στηριχτούν.